Ræða Viðars Sigurjónssonar í afmælishófi KA
Ágætu félagar.
Nú nýverið var valinn íþróttamaður ársins af samtökum íþróttafréttamanna, árlegur viðburður sem fram fer í höfuðborginni, oftast í upphafi nýs árs. Fyrir valinu varð handknattleikskappinn Alexander Peterson sem ég veit að afar margir eru ánægðir með. Það breytir því að ekki að oftast spretta upp heilmargir „sérfræðingar“ besservisserar, sem hafa aðra skoðun á málinu og hneikslast á kjörinu sem aldrei fyrr. Þessi eða hinn átti að verða fyrir valinu og allt annað er „skandall“. J á, erfitt er að vega og meta þegar árangur og afrek eru annars vegar. Góður árangur í einni íþróttagrein er ekki endilega lagður að jöfnu við góðan árangur í annarri? Það kann að vera miserfitt að ná langt, eftir því hvaða íþróttagrein á í hlut en það er fjarri mér að ætla að hætta mér út á þá braut að reyna að skilgreina það frekar hér.
Alloft hef ég heyrt vangaveltur um það hvar ég stend hvað snertir íþróttafélög á Akureyri. Er ég helvítis Þórsari, KA maður eða kannski bara í golfklúbbnum? Oftar en ég kýs að muna eftir hef ég reyndar gert aths. við umræður í kringum mig þegar mér finnast þær ekki bara einsleitar heldur þegar óhófleg hugtaka sem ég kýs að hafa ekki eftir hér er farin að einkenna umræðurnar. Þessi afskiptasemi mín hefur svo auðvitað leitt til þess að ég er úthrópaður, oftast þó um skamma hríð, sem djöfulsins KA maður eða Þórsara andskoti. Svokallaður „eðlilegur rígur“ er sjálfsagður og nánast skemmtilegur fylgifiskur íþróttastarfs en þar ber auðvitað að gæta hófs og nota þann hluta móðurmálsins sem hljómar eitthvað skár en þau hugtök sem áður er minnst á en þó ekki höfð eftir.
Sjálfur er ég fæddur og uppalinn á Vopnafirði og er stoltur af því. Þar bjó ég í kvartöld í foreldrahúsum og spilaði knattspyrnu með hinu fornfræga félaga Einherja sem fyrir utan glæstan árangur á knattspyrnusviðinu ef notuð er hin sígilda viðmiðun höfðatala, gat sér það helst til frægðar að leika í glansandi grænum og appelsínugulum búningum. Með því ágæta félagi spilaði m.a. Óli undralangi sem mun hafa verið rétt um 2m á hæð. Jónas Róbertsson, þá leikmaður með Þór á Akureyri á að hafa sagt við félaga sinn þegar Einherji fékk hornspyrnu á móti þeim á Vopnafjarðarvelli og Óli undralangi tölti inn í teiginn; Heyrðu, ég dekka fyrsta meterinn og þú sérð um restina!
Ég á son, Sigurjón Karl sem stundar blakíþróttina og hefur gert í fjöldamörg ár með blakdeild. Sigurjón Karl er núverandi Íslandsmeistari með félögum sínum í KA og stefnir á það að endurheimta Íslandsmeistaratitil sinn í blaki í vor í 3. flokki. Þess má til gamans geta að Sigurjón á bæði KA- og Þórsstuttbuxur sem hann hefur verið í til skiptis á æfingum sínum með KA og hefur að sögn aldrei fengið neinar aths. í KA-heimilinu vegna stuttbuxnanna í rauðu litunum. Er það vel og segir mikið til um hegðun og þroska þeirra iðkenda sem annarra sem hér eru í KA-heimilinu. Sigurjón þekkir ekki af eigin skinni ríginn milli þessara ágætu félaga, og auk þess er barnið ekki alið þannig upp á heimili þess.
Ég sjálfur er reyndar hvorki skráður í Þór né KA, ég er skráður félagsmaður í Völsung á Húsavík og hef verið frá því að ég fluttist til Akureyrar 1999.
Ég varð ég þeirrar gæfu aðnjótandi síðla sumars í fyrra að fá starf sem aðalþjálfari mfl. kv. í knattspyrnu hjá Þór/KA. Þegar það gerðist komu til mín fróðir aðilar og sögðu: Viðar, veistu hvað þú ert að fara út í? Liðið stendur afar vel og ef leikir tapast í restinu þá er þér einum kennt um það! Þú verður aflífaður! Ég þakkaði fyrir ráðleggingarnar og umhyggjusemina og henti mér út í djúpu laugina. Líklega hef ég allt of sterkt ego eða svokallað sjálf eins og það er kallað í heimi sálfræðinga og taldi mig því hafa bak til að bera það ef illa færi. Mér fannst þetta tækifæri sem ekki væri hægt að sleppa, mér fannst ég hafa heilmikið fram að færa í þessu starfi og tel svo enn. Vissulega verður erfitt að bæta þann árangur sem þegar hefur náðst en þá erum við jú einungis að ræða um tölur og stig. Árangur verður aldrei einungis mældur á slíkan hátt. Hópur einstaklinga sem myndar lið eins og mfl. kvenna hjá Þór/KA þarf að fá rétta þjálfun og kenslu á afar víðum grunni. Góður íþróttaþjálfari er í raun ekki einungis sérfræðingur í viðkomandi íþróttagrein heldur einnig uppeldisfræðingur, félagsfræðingur, sálfræðingur, og vinur og félagi. Vissulega eru þeir til sem álðíta að þjálfari mfl. eigi alls ekki að hleypa leikmönnum að sér, að þeir eigi helst ekki að hafa sem minnstan aðgang að honum. Það er ekki minn stíll. Vera má að það tíðkist sumstaðar út í hinum stóra heimi en ég álít það ekki við hæfi í þessu samhengi. Vellíðan skapar árangur og árangur skapar vellíðan. Það er lykilatriði að leikmönnum líði vel og það er ekki einungis í hlutverki þjálfarans að svo sé og verði heldur einnig í hlutverki leikmannaráðs kvenna, stjórna knattspyrnudeilda félaganna tveggja, Þórs og KA, foreldra, systkyna og svona má áfram telja. M.ö.o., allt umhverfi leikmanna þarf að vera rétt.
Maður að nafni Dave Jack, afar virtur íþróttaþjálfari frá Bandaríkjunum sem kosinn var íþróttaþjálfari ársins 2008 í Bandaríkjunum af tímaritinu Mens Health sem er afar virt rit þarna vestra sagði við mig í viðtali yfir plokkfiski á Ruby Tuesday í RKV í okt. sl. „Veistu Viðar, það hvernig þjálfari frontar iðkendur sína, hvernig hann ræðir við þá, veitir þeim athygli, sýnir þeim virðingu og gefur þeim tíma hefur gríðarmikið vægi varðandi framtíð og árangur einstaklinganna og íþróttahópsins“. Dave Jack vildi meina að þetta segði mikið til um hæfni íþróttaþjálfarans í starfi. Það væri því langt því frá að vera nægilegt fyrir góðan íþróttaþjálfara að kunna góð skil á þeirri íþróttagrein sem hann þjálfar, kennslufræðin skipti þar afar miklu máli, persónulegt atgervi og viðmót. Hér skiptir nánast engu máli hver aldur iðkendanna er. Að sjálfsögðu var Dave ekki að kasta rýrð á gildi þess að kunna íþróttagreinina og vera vel að sér á öllum sviðum hennar. Sú þekking og hæfni á því sviði væri að sjálfsögðu einnig grunnur að góðu starfi þjálfarans.
Félagi minn, Steen Gleie frá Danmörku sem hefur mikið með yngri landslið Danmerkur í knattspyrnu karla að gera, sagði á fyrirlestri sem hann hélt fyrir mig í RKV; Það er útilokað að vita það hvaða leikmenn muni ná langt fyrr en þeir hafa lokið grunnskóla, um 16-17 ára aldur. Hann nefndi mér Nichlas Bendtner sem dæmi sem nú leikur með Arsenal. Hann var meðalgóður leikmaður upp í gegnum alla yngri flokka.
KA er stórt íþróttafélag með stórt hjarta. Félagið er fyrirmyndarfélag ÍSÍ og stendur að mínu mati vel undir þeirri nafnbót. Félagið vinnur hörðum höndum að eflingu sinna afreksíþrótta og heldur jafnframt vel utan um yngri iðkendur íþrótta sem síðar munu vinna afrek fyrir félagið, Akureyri og jafnvel hina íslensku þjóð.
Ég óska KA velgengni í hvívetna á öllum sviðum íþróttastarfsins og minni á mikilvægi þess að allir starfsmenn sem með einum eða öðrum hætti koma að störfum fyrir félagið séu vel upplýstir um stefnur og markmið félagsins, t.d. m.t.t. ákvæða fyrirmyndarfélaga ÍSÍ. Með þeirri viðurkenningu hefur félagið markað ákveðna stefnu sem það vinnur eftir og því er það afar miklvægt að allir séu meðvitaðir um þá stefnu. Að öðrum kosti er hætta á að aðilar vinni ekki allir eftir sömu markmiðum og jafnvel gegn þeim stefnum sem markaðar hafa verið. Slíkt getur aldrei verið gott og hamlar eðlilegum framförum á þeim sviðum sem um ræðir hverju sinni. Ég hef enga ástæðu til að ætla annað en að hér sé unnið faglega að málum og hlakka því til áframhaldandi samstarfs við Knattspyrnufélag Akureyrar.
Takk fyrir.